ZOBACZ NA MAPIE
Góra Ślęża zwana jest „Śląskim Olimpem”. Tutaj była kolebka Śląska i tu bije jego serce, a postać niedźwiedzia Ślężańskiego jest symbolem całego Dolnego Śląska.
Ślęża jest najwyższym szczytem Przedgórza Sudeckiego i wznosi się na wysokość 718 m n.p.m. Inne góry to: Radunia (573 m.n.p.m.), Wieżyca (415 m n.p.m.), Stolna (371 m n.p.m.), Gozdnica (316 m n.p.m.). Niższe formy to Wzgórza Oleszeńskie (388 m n.p.m.). Na terenie Masywu Ślęży istnieje Ślężański Park Krajobrazowy, a dzięki swojej malowniczości wzgórza te są Obszarem Chronionego Krajobrazu.
Od pradawnych czasów Ślęża służyła człowiekowi za schronienie, była miejscem odprawiania obrzędów kultowych poświęconych Słońcu. Niemiecki kronikarz, biskup Thietmar, opisał w XI w. Ślężę jako „Mons Silensis”. Pisał, że: „owa góra wielkiej doznawała czci u wszystkich mieszkańców z powodu swego ogromu oraz przeznaczenia, jako że odprawiano na niej pogańskie obrzędy”.
ZOBACZ NA MAPIE
Wieżyca, którą po wojnie nazwano Górą Kościuszki, porośnięta jest karłowatymi dębami tworzącymi „świetlistą dąbrowę”. Za szczytem na północ i wschód od wierzchołka zachowały się relikty kamiennego wału kultowego. Na szczycie stoi masywna wieża widokowa zbudowana w latach 1905-07. Wieża udostępniana jest w słoneczne weekendy w sezonie od wiosny do jesieni, przy dobrej pogodzie obserwować można Równinę Śląską i Wrocław, a także Karkonosze ze Śnieżką.
ZOBACZ NA MAPIE
Cmentarzysko kurhanowe w Będkowicach zostało założone przez plemię Ślężan, znajduje się na terenie rezerwatu archeologicznego (grodziska) i przechodzi przez nie czarny i czerwony szlak archeologiczny. Cmentarzysko składa się z 50 stożków nasypowych (kurhanów), które pochodzą z VIII i IX w. n.e.
W tamtych czasach stosowano pochówek ciałopalny – zmarłych palono na stosie z drewna a następnie spopielone szczątki wraz z resztkami spalonego drewna składano w kurhanach. Stożki kurhanowe usypywano z ziemi i kamieni, niekiedy pod ziemią tworzono kamienne komory wzmocnione drewnianymi balami. Podczas prac archeologicznych na terenie cmentarzyska odnaleziono fragmenty naczyń glinianych stożki kamienne – stelle, które mogły wskazywać na wysoką pozycję społeczną zmarłych.
ZOBACZ NA MAPIE
Sulistrowiczki, malowniczo położona wieś w kotlinie otoczonej Ślężą, Radunią i Wzgórzami Oleszeńskimi. Znajdue się tutaj Park Wenecja, utworzony w 1914 roku w Dolinie Sulistrowickiego Potoku. Prowadzą do niego dwie stylowe bramy Górna i Dolna – niestety obie bardzo zniszczone. W Parku zachowały się dwa stawy, zespół kaskad i wiele wiekowych drzew. Na skraju łąki na wschód od Potoku Sulistrowickiego znajduje się znane „źródło życia”, z którego chętnie pobierana jest woda do picia. Obok źródła w 1999 roku postawiono figurkę Madonny.
ZOBACZ NA MAPIE
Zalew w Sulistrowicach zbudowany jest na Sulistrowickim Potoku poniżej wsi i pełni rolę przeciwpowodziową oraz rekreacyjną. W okresie kilku lat, do połowy 2017 , ze względu na osypujące się nabrzeże, stał bez wody. Dziś wrócił do swojego dawnego uroku i finkcjonalności, przyciągając okoliczną ludność, oraz tych z Wrocławia i Świdnicy. Znajduje się tutaj Ośrodek Wypoczynku Świątecznego z domkami kempingowymi, parterowymi hotelikami i polem namiotowym, na którym tradycyjnie w ostatni weekend czerwca organizowany jest Zlot Wolnych Ludzi – Harmonia Kosmosu.
ZOBACZ NA MAPIE
Tąpadła to niewielka, malownicza wieś położona na zachodnich stokach Masywu Ślęży, otoczona z trzech stron lasami oraz Ślężą, Radunią i Czernicą.
Założenie wsi przypisuje się komesowi Piotrowi Włastowi. W 1209 r. wieś została wymieniona w dokumencie dotyczącym rozgraniczenia posiadłości klasztornych i książęcych wokół Ślęży.
Na przełęczy Tąpadła zbiegają się liczne drogi prowadzące w Masyw Ślęży i do wszystkich jego atrakcji i zabytków. Prowadzą stąd najkrótsze trasy na Ślężę (szlak żółty i niebieski) oraz na Radunię (szlak niebieski). Przełęcz jest największym w okolicy węzłem szlaków turystycznych.
ZOBACZ NA MAPIE
Góra Radunia (573 m n.p.m.) to drugi pod względem wysokości szczyt Masywu Ślęży. Znajduje się tutaj kamienny krąg wokół szczytu, oraz sztolnie. Na Raduni, powyżej znajduje się rezerwat florystyczny utworzony 1958 r.
Według jednej z legend, na Raduni, zwanej wówczas Sępią Górą, odbywały się sabaty czarownic, które zbierały się tutaj na coroczne narady w noc Walpurgii (z 30 kwietnia na 1 maja). Okolice Ślęży tak się im spodobały, że niektóre czarownice zamieszkały w okolicy, pośród innych ludzi, nie wyróżniając się wyglądem.
